زمینه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی‌درمانی بر بهبود مهارت‌های زندگی کودکان کم‌توان­ذهنی بود.

روش: روش پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با گروه گواه بود که روی 30دانش‌آموز کم‌توان‌ذهنی (زیر 14سال) مدرسه توحید2 شهرستان سرپل ذهاب در سال1394 انجام شد. آزمودنی‌ها از طریق نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در 2گروه 15نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به­مدت 16جلسه 90دقیقه‌ای، تحت بازی‌درمانی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس رفتار سازشی واینلند به‌عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون در 2گروه و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته‌ها: نتیجه نشان داد که آموزش مبتنی­بر بازی‌درمانی موجب بهبود مهارت‌های زندگی روزمره در کودکان کم‌توان­ذهنی می‌شود.

نتیجه‌گیری: بنابراین پیشنهاد می‌شود از آموزش مبتنی­بر بازی‌درمانی برای بهبود مهارت‌های زندگی روزمره کودکان کم‌توان ذهنی استفاده ‌شود.