زمینه: بیش‌فعالی یکی از رایج ترین اختلال‌های رفتاری است که سلامت روان والدین، به‌ویژه مادران را به‌عنوان فردی که نخستین ارتباط را با کودک دارد، به خطر می‌اندازد. هدف این پژوهش مقایسه سلامت روان مادران دارای کودکان با و بدون اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی بود.

روش: روش پژوهش حاضر، از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری تمامی مادران در شهر همدان در سال 1390 بود. 200نفر از مادران کودکان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی و مادران کودکان عادی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی از بین مدارس ابتدایی ناحیه یک همدان در 2مرحله انتخاب‌شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ کانرز (فرم والد) و سیاهه نشانه‌های اختلال‌های روانی به‌دست‌آمد و به کمک نسخه 18برنامه اس‌پی‌اس‌اس تحلیل‌شد. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل داده‌ها، تحلیل واریانس چندمتغیره بود.

یافته ها: نتایج نشان‌داد که بین میزان سلامت روان مادران دارای کودکان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی و مادران دارای کودکان عادی تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین بین میزان شکایات جسمی، وسواس- اجبار، حساسیت بین‌فردی، افسردگی، اضطراب، خصومت، ترس مرضی، افکار پارانوئید و روان‌پریشی مادران دارای کودکان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی و مادران دارای کودکان عادی تفاوت معنادار وجود داشت (01/0 > P).

نتیجه گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که مادران دارای کودکان با اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی نسبت به مادران دارای کودکان عادی سلامت روانی پایین‌تری دارند. دشواری‌های زندگی با یک کودک دارای اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی بر سلامت روان مادران این کودکان بی‌تاثیر نیست، بنابراین توصیه‌می‌شود مداخله‌های پیشگیرانه، آموزشی و درمانی برای بهبود سلامت روان این گروه از مادران ارایه‌شود.